Hoe lang werk je al in ‘t Weyerke?
Cindy: “Goh… moet ik echt alles vertellen? (lacht)… want het is best wel een lang parcours. Ik startte 26 jaar geleden in ’t Weyerke als stagiaire op de nursing, toen nog bij Lode Vanbriel. Ik maakte mijn eindwerk over Huize Terlaemen en ging daar na mijn studies voor een maand aan de slag. Nadien kon ik een aantal zwangerschapsvervangingen doen op de sociale dienst. Toen Stijn vzw startte met het begeleiden van mensen met NAH in de thuissituatie, ging ik ook die uitdaging aan. Ik combineerde deze job met een halftijdse op de sociale dienst in ’t Weyerke. Toen er in het kader van een reorganisatie gestart werd met de functie van zorgconsulent, maakte ik de overstap naar de dagcentra. Toen er de kans kwam om teamcoach te worden van De Haven, dat toen nog in Beringen gevestigd was, greep ik ze. De Haven verhuisde na verloop van tijd naar Zolder. Ik bleef er teamcoach maar nam ook De Nestors onder mijn vleugels. Uiteindelijk heb ik de sprong gewaagd naar de nursing. Ik werd er teamcoach; eerst van de nachtdienst en de nursing, nadien enkel van de nursing. Een hele boterham, hè? Maar ik ben blij dat ik van zoveel verschillende plekken heb mogen snoepen. Het helpt mij tot op de dag van vandaag in mijn job.
Als ik terugkijk, herinner ik me dat ik het moeilijk vond om het kortverblijf los te laten. Het was een job met heel veel afwisseling en daar hou ik wel van. Er was ook een sterke link met de taken die je binnen een sociale dienst doet. Maar begrijp mij niet verkeerd, hè. Ik kan mijn hart absoluut ophalen in het werk dat ik vandaag doe want ook daar is variatie troef. Bovendien zit er weer iets nieuws aan te komen want we gaan in de komende maanden evolueren naar een paramedisch team dat uitgebreider is dan enkel verpleegkundigen. Pas op, multidisciplinair werken is natuurlijk niet nieuw. We hebben daar altijd sterk op ingezet want laat dat nu net iets zijn waar ik altijd sterk in geloofd heb. Het feit dat we het nu nog meer kunnen vastpakken, geeft me wel een boost. Ik zie hier zoveel kansen in en ik ben blij dat we hiermee aan de slag mogen gaan.”


Welke sfeer hangt in het (para)medisch team?
Cindy: We vormen eigenlijk een team samen met de artsen, ondanks het feit dat zij niet in dienst zijn van de voorziening. Ik denk dat ik wel mag zeggen dat we een dienstbaar team zijn. We halen er allemaal voldoening uit als we voelen dat we mensen die niet medisch geschoold zijn op een goede manier kunnen ondersteunen. Er komt zoveel op de leefgroepen af en de zorgvragen veranderen in de loop van de tijd. De leefgroep waar je vandaag staat, kan er in de toekomst plots heel anders uitzien. Mensen hebben er niet altijd voor gekozen om medische handelingen te moeten doen en het voelt goed dat ze zich gesteund weten. Ook de permanentierol is daar een voorbeeld van. We kunnen daarin vaak mensen geruststellen in moeilijke situaties. Dat maakt ook wel dat er bij ons ook wel eens geventileerd wordt en dat moet absoluut kunnen. Maar het wil natuurlijk ook wel zeggen dat het in ons team heel belangrijk is dat je integer op de werkvloer staat. We kunnen niet te koop lopen met de informatie die we krijgen.
Wat ik ook fijn vind, dat is dat we een fijn contact hebben met de zorggebruikers. Ondanks het feit dat we soms wel eens vervelende dingen moeten doen, zoals een bloedname of zo, komen ze geregeld spontaan binnenlopen of spreken ze ons aan op het terrein.”


Kan je iets meer vertellen over de vacature?
Cindy: “Als je van nature een 'multitasker' bent, dan is dat mooi meegenomen want we hebben veel verschillende taken. We zijn het verlengde van de artsen. Daarmee bedoel ik dat we ervoor zorgen dat zij efficiënt kunnen werken. We bereiden alles zo goed mogelijk voor en zorgen ook voor de afwerking na het doktersbezoek. Dat kan administratief zijn want de dossiers, aanvragen,… moeten in orde zijn en blijven.
Daarnaast zijn we ook verantwoordelijk voor het vormingspakket voor de mensen op de werkvloer (EHBO, bekwame helper verplicht technische handelingen, opvolgen). En we zorgen ervoor dat de nodige materialen in huis zijn voor bepaalde medische handelingen. Soms moeten we die materialen aanpassen want dat is niet altijd op maat of bruikbaar voor de zorggebruikers. Soms moeten we dan heel creatief zijn want de voorgeschreven theorie is niet altijd zomaar toe te passen. Hier moet je soms wel eens een liedje zingen tijdens een bloedname of op een andere manier voor afleiding kunnen zorgen. We zijn ook het aanspreekpunt voor externen. Dat kan het ziekenhuis zijn, maar ook de dermatoloog, de psychiater, firma’s die materiaal komen leveren, de tandarts,… Soms is het nodig om de informatie van deze externen te ‘vertalen’ zodat iedereen goed mee is. Ook dat is onze taak. Eigenlijk zijn we een beetje Manusjes van alles (lacht). Alles wat ook maar een beetje medisch klinkt komt bij ons terecht. Eén van de collega’s zegt wel eens dat we een soort draaischijf zijn, een constante. En eigenlijk is dat ook wel zo.   
We kunnen natuurlijk niet allemaal evengoed op de hoogte zijn van alles en dat hoeft ook niet. We hebben elk onze talenten en zetten die ook in maar de teamwerking is bij ons wel erg belangrijk. Je moet op elkaar kunnen terugvallen én je moet autonoom kunnen werken.”


Wat voor iemand zie jij passen voor deze vacature?
Cindy: “Iemand met humor! Die heb je echt wel nodig want soms is het belangrijk om dingen even te kunnen weglachen. Het moet echt niet allemaal zwaarwichtig zijn op de nursing. Hier wordt heel wat afgelachen. We hebben een collega nodig die integer is. En het is belangrijk dat we elkaar steunen. Dit is geen pure wetenschap, hè. Je moet inschattingen durven maken. Dat lukt als je weet dat je collega’s je steunen. Het is zeker ook nodig om flexibel te zijn want een dag kan er soms heel snel anders uitzien afhankelijk van wat er gebeurt op het terrein. Als verpleegkundige moet je bestand zijn tegen stress want in acute situaties wordt er naar ons gekeken en moeten we snel kunnen handelen. Als je in ’t Weyerke aan de slag gaat als verpleegkundige, verwachten we dat je klinisch mee redeneert. Dit gaat verder dan uitvoerend werk. Je moet linken kunnen leggen en mee ondersteunen in medische diagnosestelling.

We staan voor een belangrijke verandering nu we gaan evolueren naar een paramedisch team. Samenwerken was altijd al een vanzelfsprekendheid maar wordt nu nog uitgebreid. Dat is nodig want de profielen van de zorggebruikers worden alleen maar complexer. We kunnen nog heel veel winnen door nog meer doorgedreven samen te werken en in te zetten op expertises.”


Wat is de grootste uitdaging in deze job?
Cindy: “We zien meer wissels op de werkvloer en dat maakt dat we meer vorming moeten voorzien. De mensen die nu op de werkvloer staan versterken in de medische zorg is vandaag onze grootste uitdaging. De zorggebruikers worden ouder, de profielen complexer en dan is er vaak meer zorg nodig. Iedereen daarin mee krijgen is belangrijk, ook de mensen die niet medisch geschoold zijn.

We staan in voor de gezondheid van de zorggebruikers. De coördinatie van alle facetten die hiermee samenhangen vragen een hoge alertheid. Je mag dingen ook niet te vroeg loslaten. Het is belangrijk dat je dingen opvolgt, achter dingen aan gaat,… Voor een goede coördinatie is het belangrijk dat je alert bent en dingen goed opvolgt.  
Ach, er zijn heel wat uitdagingen maar het is een job waarin je heel veel terugkrijgt! En dat doet er mij aan denken: je moet graag snoepen want we worden vaak getrakteerd (lacht).”