Welke opleiding volg je?
Lotte: “Ik volg een graduaat orthopedagogische begeleiding aan de PXL Hasselt. Ik wilde graag mensen helpen maar ik heb zelf een broertje met een beperking en dat was voor mij de belangrijkste drijfveer om deze opleiding te starten. Vanuit de opleiding kunnen we ook terechtkomen bij vluchtelingen, kinderen in een moeilijke opvoedingssituatie, thuiszorg,… Voor mij was het ook wel belangrijk dat de opleiding niet te theoretisch was. En dat is zeker niet het geval. We werden eigenlijk heel snel al in het werkveld gesmeten.”  

Hoe ben je in ’t Weyerke terechtgekomen? Waarom heb je hier een stageaanvraag gedaan?
Lotte: “Een vriendin van mijn mama werkt hier en ik was hier ook al wel eens geweest toen het kerstmarkt was. Het leek me toen wel al een leuke plaats. Als ik heel eerlijk bent, heeft het feit dat ik in Boekt woon ook wel meegespeeld want dat is natuurlijk heel dichtbij, hè.” 

Is dit de eerste stage die je doet in ’t Weyerke? Kan je nog iets vertellen over eventuele eerdere stages?
Lotte: “Ik had een paar dagen in een woonzorgcentrum gewerkt en dat vond ik ook heel leuk maar dat was wel korter. Van oktober tot eind mei heb ik in Huize Berkenbos gestaan. In het begin vond ik het wel wat moeilijk omdat je sommige zorggebruikers niet altijd even goed kan verstaan. Wat dat betreft had ik misschien wel een beetje een voorsprong omdat mijn broertje ook moeilijk verstaanbaar is. In Huize Berkenbos wonen ook wel mensen die het zelf wat spannend kunnen vinden om in contact te komen met nieuwe mensen. Dat schrikte mij wel wat af hoewel ik het ook wel kan begrijpen. Ik ben zelf ook iemand die nogal gemakkelijk stress opbouwt en soms piekert maar bij de zorggebruikers heb ik dat niet zo. Bij hen voel ik me op het gemak. Naar collega’s toe ben ik in het begin wel iemand die de kat uit de boom kijkt maar na een tijdje gaat het altijd wel vlotter, als ik me zelf een beetje comfortabel begin te voelen.” 

Wat vind je zelf het leukste aan je stage, aan je opleiding, aan werken in de zorg?
Lotte: “Het leukste aan de stage vond ik de momenten dat we echt samen iets gingen doen met de zorggebruikers: activiteiten met MultiMoove, uitstappen, naar de kermis van Meeuwen. In Huize Berkenbos worden er ook wel dingen gedaan maar daar is nabijheid geven vooral belangrijk. Er gebeuren heel veel kleine dingetjes: de zorggebruikers helpen een beetje in de keuken of bij kleine dagdagelijkse activiteiten. Ook dat vond ik wel fijn. In het begin zie je dat als stagiaire van je collega’s en na een tijdje neem je dat over en na verloop van tijd doe je het spontaan. Je collega’s hebben vaak wel een verschillende begeleidingsstijl en dat kan wel wat verwarrend zijn maar het geeft aan de andere kant wel veel mogelijkheden want je leert veel verschillende dingen. Van daaruit kan je dan je eigen begeleidingsstijl ontwikkelen.” 

Heb je het gevoel dat je hier goed wordt opgevangen als stagiair?
Lotte: “Ik had meteen een goed gevoel bij ‘t Weyerke. Ik werd eigenlijk meteen warm ontvangen. Ik vond het wel spannend maar dat heeft vooral met mezelf te maken. Het valt op dat iedereen je hier wel wilt helpen.”

Zou je mensen aanraden om in ’t Weyerke een stage aan te vragen?
Lotte: “Als je wilt werken in de zorg is het wel belangrijk dat je weet waar je aan begint. Het is soms wel zwaarder dan je zou verwachten. Als je al een beetje een vooronderzoek doet, dan kan je misschien wel al voelen welke doelgroep jou zou kunnen liggen. Natuurlijk weet je dat pas zeker als je erbij staat maar toch. Je op voorhand al wat informeren kan zeker geen kwaad. Ook qua organisatie is het goed om te weten waar je terechtkomt.” 

Waarom geeft het werken met mensen met een beperking jou voldoening?
Lotte: “Ze zijn heel eerlijk, hè. En iedere keer als je binnenkomt zijn ze oprecht blij om je te zien. Eén van de zorggebruikers noemde me altijd ‘Charlotje’ en dan kreeg ik er een knuffel bij. Je kan zo’n mooie band opbouwen met hen. Voor sommigen heeft dat wat tijd nodig maar als ze je eenmaal omarmen, gaat het denk ik niet meer weg. Eigenlijk voelt het soms wel een beetje als een familieband. Tja en dat is misschien ook het moeilijkste, hè. Want als je een fijne band hebt met mensen is het moeilijk om afscheid te moeten nemen.”  

Wat zou je nieuwe stagiairs aanraden? Welke tip of welk advies zou je hen geven?
Lotte: “Als je iemand bent die wat onzeker is, is het goed om het terrein op voorhand al eens te verkennen. Zo kan je zien waar je moet zijn en hoe het er is. Ik vind het ook een leuk idee om een soort dagboekje bij te houden waarin je de dingen kan noteren die belangrijk zijn of die je zeker niet wil vergeten. O ja, en begin op tijd aan je schoolopdrachten want tijdens de stage krijg je ook stageopdrachten en daar heb je ook veel tijd voor nodig.” 

Soms zeggen mensen wel eens: je moet ervoor gemaakt zijn om in de zorg te werken. Klopt dat denk jij?
Lotte: “Ik denk dat je erin moet springen, dat je het een kans moet geven. En dan leer je het wel. Het kan ook zijn dat je er niet voor gemaakt bent. Zorg is ook niet voor iedereen en dat is ook helemaal niet erg. Aan de andere kant zijn er ook mensen die pas op hun 50^ste beseffen dat ze eigenlijk dromen van een job in de zorg. Maar of je nu jong bent of al wat ouder, je moet de tijd krijgen om erin te groeien.”